منظور از دانش ارتباطی و زبان بدن چیست؟
انسان فردیست اجتماعی و نیاز به برقراری ارتباط، امریست اجتناب ناپذیر. هر نوع ارتباط یک سخنرانی محسوب میشود، بخش اعظم موفقیتهای ما در گروِ «فن بیان» است زیرا اغلب کارهای ما با سخن گفتن انجام میشود و بدون آن میسر نیست. خوب سخن گفتن میتواند باعث جلوه شخصیتی، پیشرفت در کار و حرفه، ارتباط خوب با خانواده و نزدیکان و محبوبیت اجتماعی شود. چرا که ما هر روز با قدرت کلامی (فن بیان) و غیر کلامی (زبان بدن) با مردم ارتباط برقرار میکنیم. بنابراین موفقترین افراد کسانی هستند که در کنار مهارتها و دانستههای خود از موهبت (برقراری ارتباط موثر) بهره برده و میبرند.
دانش ارتباطی
یک گوینده در درجه اول باید از دانش ارتباطی بالایی برخوردار باشد یعنی علاوه بر کلام و بیان خود با نگاه و برخورد خود با دیگران ارتباط برقرار کند تا بتواند تأثیر بیشتری بر شنونده بگذارد. یک گوینده خوب باید روابط اجتماعی گرم و صمیمی داشته باشد و گوشهگیر و منزوی و کم حرف نباشد و لازمه این امر آن است که لغات و کلمات زیادی در ذهن داشته باشد تا در جایی که لازم است حاضر جواب بوده و حرف کم نیاورد. این موضوع از طریق مطالعه، دیدن فیلم، گوش کردن به اخبار و خواندن روزنامه و نمایشنامه میسر میشود.
زبان بدن
میتوانیم بگوییم در صورتی شخص میتواند متنی را قابل فهم، واضح و صحیح بخواند که درست آن را فهمیده باشد. گوینده همراه با کلام باید از زبان بدن نیز استفاده کند. بخش زیادی از ارتباط ما با دیگران با زبانی خاموش، اما زنده و گویا یعنی همان زبان بدن برقرار میشود. حرکات دست و صورت مثل بالا بردن ابروها یا اخمکردن و لبخندزدن، نوع لباس و پوشش، بوی عطری که استفاده میکنیم و… همه و همه زبان بدن (body language) ما هستند و در ارتباط مؤثر بسیار اثر گذارند.
