دوره تخصصی شعرخوانی

شعرخوانی و دکلمه از آن بُعد که هنر محسوب می شود، باید ایجاد لذت و آرامش بکند و زیبایی بیافریند. همۀ تعریف‌‏ها در فرهنگ‌های لغت نشان می‏‌دهند که خواندن شعر یک امر کاملاً فنی است. و در نتیجه آموزش‌های لازم و قریحه ادبی می‌توان در طول اجرا به آن دست یافت.

اولین عاملی که باعث می‌شود مخاطب از شنیدن شعر به وجد بیاید، صدای گیرای خواننده شعر است. کسانی که شعرخوانی می‌کنند می‌بایست به دنبال ایجاد صدای شفاف، رسا و دلنشین باشند. در طول شعرخوانی، رابطه خاص و اثرگذاری بین خواننده و شنونده برقرار می‌شود که این حالت در خواندن نثر یا متن غیر ادبی، رخ نمی‌دهد. کسی که شعرخوانی و یا دکلمه می‌کند باید بتواند بسیار هنرمندانه و با ظرافت سطح اندیشه و محتوای اثر را با حس مناسب به شنونده منتقل کند. یعنی ابتدا خود شعر را صحیح فهم کند و سپس آن را به مخاطب ارائه دهد.

شعرخوان باید به قواعد خوانش شعر و نظم آگاهی داشته باشد و حتی صور خیال و صنایع ادبی را تشخیص دهد. وزن و ریتم و مکث و تاکید را رعایت کند و هرجا لازم است موقوف‌المعانی بخواند. واژه‌ها را صحیح و ادبی تلفظ کند و فخامت متن ادبی را حفظ نماید. حتی لازم است قالب‌های شعری را بشناسد و تفکر حاکم بر شعر هر عصری را بشناسد. اگر فرد در حضور عده‌ای شعر می‌خواند باید از زبان بدن خویش استفاده کند و ارتباط چشمی با مخاطبین برقرار کرده و احساس متناسب با محتوای شعر، در چهره‌اش نمایان باشد.